Vadertje Staat

Laatst vertelde iemand me over het bestaan van een IMDB pagina van de acteur Arthur Roberts die daar naast wat andere acteerklussen ook verwees naar de inauguratie van Joe Biden in 2021 waar hij de rol vertolkte van… Joe Biden. De IMDB pagina van Arthur Roberts is inmiddels aangepast en de link naar de inauguratie is verwijderd, maar kan via de Wayback Machine nog terug gevonden worden.

Als dit waar is, dan zou het niet voor het eerst zijn dat een acteur de rol van president vertolkt. Ronald Reagan is een bekend voorbeeld, maar ook Volodymyr Zelenskyy acteerde in films en op televisie voordat hij president werd van Oekraïne. Kijkend naar de scene die zich onlangs in het Witte Huis afspeelde tussen diezelfde Zelenskyy, Trump en Vance zag ik eigenlijk vooral een goed uitgevoerd stukje toneelspel. Trump sloot niet voor niks de scene af met de tekst “This is going to be great television.”

Eigenlijk is het niet eens uitzonderlijk, maar juist de regel dat de ‘machthebbers’ van deze wereld in de eerste plaats acteurs zijn. De rol die zij spelen is die van Vadertje Staat. Vadertje Staat is zogenaamd degene die de regeltjes maakt en hij doet dat voor iedereen, in opdracht van ons allemaal en voor onze eigen bestwil. Vadertje Staat kan vooral heel goed uitleggen waarom de keuzes die hij maakt heel erg goed zijn en in ons belang! Hij maakt daarbij gebruik van angstbeelden (Als we Putin niet in Oekraïne stoppen, dan valt hij ons straks ook aan!) of hij doet een beroep op onze empathie (Als je zelf zou moeten vluchten, zou je dan niet opgevangen willen worden zoals wij dat doen?).

Uiteraard weet Vadertje Staat dat de mainstream media aan zijn kant staan en daar maakt hij dan ook graag gebruik van. Meestal spreekt Vadertje Staat de bevolking toe alsof het kinderen zijn. Dat werkt heel goed, want de mensen zijn van jongs af aan gedrild om als kinderen te denken, te reageren en vooral om naar autoriteitsfiguren buiten hen te kijken als er iets moet gebeuren. Autoriteitsfiguren zoals de meester voor de klas, de dokter, de wetenschapper en vooral ook Vadertje Staat zelf.

Vadertje Staat gaat ook wel eens tekeer tegen een andere Vadertje Staat uit een ander land. Dit soort toneelspel is bedoeld om de bevolking achter Vadertje Staat en zijn beleid te krijgen door het creëren van een gemeenschappelijke vijand. Dat werkt vaak heel goed in beide landen. Mensen brengen dan allerlei offers omdat ze bang zijn gemaakt voor die vijand. Van het inleveren van grondrechten tot sterven op het slagveld, niets is te gek! Eigenlijk is Vadertje Staat ook een slachtoffer net als de bevolking. Hij lijkt aan de top te staan en macht te hebben, maar in werkelijkheid staat hij onder de volledige controle van de echte macht achter de schermen.

En de andere Vadertjes Staat net zozeer als hij. Ze beslissen niets, maar acteren er op los, voeren het script wat voor ze geschreven is uit. Uiteindelijk zijn het hele sneue figuren zonder invloed die maar doen alsof. Maar omdat heel veel mensen in de illusie leven dat Vadertje Staat echt is, heeft de macht achter de schermen zo veel invloed. Pas wanneer de bevolking begrijpt dat dit sprookje slechts een verhaaltje is, dan zal men stoppen te gehoorzamen. Het enige wat nodig is om ons te bevrijden is het besef dat er niemand boven ons staat en het woordje “Nee!”